Bestaat een zielendoel?

“De ziel? Oh ja, interessant. Vertel me er zeker meer over. Maar niet nu, want ik ga net fitnessen. Kunnen we er morgen over bijkletsen?”

‘Bijkletsen’? Echt? Je moet haast hersendood zijn, of nooit ongelukkig. ‘De ziel’ is een thema waar mensen pas naar beginnen te luisteren wanneer ze chronisch of hopeloos ongelukkig zijn, bang om te sterven, getroffen door het lot of terwijl ze alle pijn van de wereld op hun schouders torsen.

Zolang we niet echt problemen hebben, wordt de vraag naar de ziel niet noodzakelijk gesteld.

En dan nog, zelfs wanneer het écht te heet wordt onder onze voeten, maakt dat niet automatisch het verlangen in ons los om op zoek te gaan naar de ziel.

Zo iemand was ik.

Ik had de kracht om met zowat alle soorten problemen om te gaan, tot de dag wanneer mijn problemen van zó diep kwamen dat ik er met geen enkele spirituele, psychologische of bewustzijnstool die ik onderweg had aangeleerd iets aan kon doen. De innerlijke onrust wisselde niet meer tussen komen en gaan, nee, ze kwam en bleef. Pas toen richtte ik me, voor de eerste keer in mijn leven, ECHT op het thema van de ziel.

Het is net alsof je de veiligheidsinstructies decennia lang hebt gehoord in een vliegtuig, maar op een dag, temidden van serieuze turbulentie, de bleke en zweterige stewardess diezelfde veiligheidsinstructies nóg eens ziet geven. En deze keer LUISTER je echt.

Een spiegel.

Ik realiseerde me snel dat het onmogelijk is om de ziel direct te ervaren, want dat is waar we vandaan komen – net zoals de ogen zichzelf niet kunnen zien, want het kijken komt vanuit de ogen. Je hebt een spiegel nodig als je je ogen wil zien, maar vergeet niet dat je nooit je ogen met je ogen ziet: in realiteit zie je enkel een spiegel met hun afbeelding. Zo is het ook met de wereld. We moeten ervan uitgaan dat onze interne en onze externe realiteit een spiegel zijn waarin we de reflectie zien van onze ziel.

Zo binnen, zo buiten.

Stel nu even dat de ziel je essentiële en existentiële wezen is, dat het geheel van je interne en externe realiteit orkestreert en dirigeert. Dat is een radicaal perspectief, ik weet het. Maar het zet de deur open naar zeer, zeer interessante ontdekkingen. Naarmate je erkent dat er relevante overeenkomsten zijn tussen je Interne en je Externe zijn, zal het duidelijk worden dat je zeker mag zijn van je veronderstelling.

Terwijl ik probeerde een betekenis te vinden in mijn diepe innerlijke onrust, ontdekte ik correlaties tussen de beweging van mijn lot en die van mijn energieën, tussen mijn mentale en emotionele en zelfs fysieke lichaam. Alles begon steek te houden, ook al hield ik niet zo van wat ik begon te zien.

Het doel van mijn ziel.

In het herkenningsproces van de eigenschappen van mijn ziel, realiseerde me ik ongewild ook mijn zielendoel. Dat doel reikt veel verder dan één mensenleven. Voor die ziel lijkt dat maar een aflevering te zijn uit een seizoen van een enorme, misschien zelfs oneindige, serie.

De ziel bestuurt een oceaan aan beelden, patronen en symbolen.

Als je die kan lezen, kan je het boek lezen van je hele leven –  verleden, heden en toekomst. Het spreekt voor zich dat dit een enorme waarde kan hebben voor alle beslissingen die je elke dag moet maken.

Daarom heb ik een proces samengesteld in de vorm van een retraite die mensen toelaat om een ontmoeting te hebben met hun ziel en het doel van hun leven te onthullen.

Je zielendoel kennen is één ding, het aanvaarden is iets heel anders.

De agenda van je ego en je zielendoel staan doorgaans haaks op mekaar.

Maar als je ziel vanaf het begin de componist is van onze hele realiteit, dan maakt dat conflict tussen ego en ziel deel uit van deze aflevering, niet? Zelfs je weerstand is deel van de compositie. Je zou – hypothetisch gesproken – even goed gewoon kunnen toekijken en van het drama genieten.

Zoals ik het begrijp, bestaat het spirituele pad van een mens uiteindelijk uit 2 stadia: je zielendoel ontdekken en het volledig omarmen. En die tweede stap lijkt een veel uitdagender deel te zijn van de REIS.